Archidiecezja Warszawska: Proces beatyfikacyjny siostry Wandy Boniszewskiej

Archidiecezja Warszawska ogłosiła, że zamierza rozpocząć proces beatyfikacyjny siostry Wandy Boniszewskiej, zakonnicy, stygmatyczki i mistyczki chrześcijańskiej. Uroczysta sesja trybunału beatyfikacyjnego ma się rozpocząć 9 listopada.
Siostra Wanda Boniszewska urodziła się 2 czerwca 1907 roku w Kamionce koło Nowogródka. W wieku szesnastu lat zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr od Aniołów w Wilnie, do którego została przyjęta 2 lutego 1926 roku. Nowicjat rozpoczęła tego samego roku, 2 sierpnia. Otrzymała imię zakonne: Maria Wacława.
Po roku nowicjatu 2 sierpnia 1927 roku, s. Wanda złożyła pierwszą profesję i zamieszkała w Wilnie. Po pierwszych ślubach Jezus Chrystus określił jej misję: „Chcę, byś cierpiała dla mnie, wybrałem cię dla wynagrodzenia zniewag, których doznaję od dusz mi poświęconych…”. Usłyszała od Jezusa również to, że jest odrzucany i niezrozumiany przez swoich najbliższych – kapłanów i siostry zakonne. Chrystus chciał, żeby ona przez osobiste niezrozumienie i odrzucenie, wynagradzała Jego Sercu boleść, którą przeżywa. Od tamtej chwili modlitwa i ofiara w intencji kapłanów, osób konsekrowanych i poleconych jej wstawiennictwu, stała się jej zadaniem, które s. Wanda wypełniała do końca swojego życia.
Po kilku latach, 2 sierpnia 1933 roku s. Wanda złożyła śluby wieczyste. Od roku 1934 do 1950 mieszkała we wspólnocie w Pryciunach (ok. 35 km od Wilna), pełniąc posługi domowe, pracując jako katechetka, prowadząc Krucjatę eucharystyczną, zajmując się ministrantami oraz wykonując obowiązki przełożonej domu.
Siostra Wanda otrzymała łaskę stygmatów oraz głębszego poznania Boga. Dnia 11 kwietnia 1950 roku została aresztowana i torturowana przez NKWD. W 1951 roku wywieziono ją do obozu w Wierchnieuralsku na Syberii. Po dwóch latach została przewieziona do Czelabińska. Szczęśliwie przeżyła tę gehennę ofiarując wszystkie swoje cierpienia jako wynagrodzenie Bogu za grzeszników. Stygmaty zewnętrzne po powrocie z Syberii do Polski zanikły.
17 października 1956 roku s. Wanda wróciła do Polski. Przez rok przebywała w domu zgromadzenia w Chylicach. Następnie została przeniesiona do Białegostoku, gdzie przez trzy łata pełniła funkcję przełożonej domu. W roku 1962 w Lublinie przebyła poważną operację usunięcia guza mózgu. Od 1963 roku zamieszkała w Lutkówce, gdzie zajmowała się zakrystią, wystrojem kościoła, pomagała w przygotowywaniu dzieci do Pierwszej Komunii Świętej. Od 13 grudnia 1966 roku s. Wanda wraz z s. Rozalią Rodziewicz, za zgodą przełożonych wyjechały do Częstochowy, gdzie pracowały u Braci Dolorystów, mieszkających przy ul. Jasnogórskiej 30. Siostra Wanda pełniła wtedy funkcję przełożonej domu sióstr.
W sierpniu 1988 roku s. Wanda przeniesiona została do domu głównego Zgromadzenia w Konstancinie Jeziornie, gdzie zmarła, w opinii świętości 2 marca 2003 roku, w wieku 96 lat, po 76 latach życia zakonnego. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Skolimowie.
W 2016 roku została wydana książka „Dziennik duchowy” s. Wandy Boniszewskiej, obejmujący zeszyty z lat 1921-1980, który ujawnił to, co za jej życia było ukryte przed światem tajemnicą.
Wideo: https://misyjne.pl/ukryta-stygmatyczka-setki-masz-wyrwac-z-rak-szatana/
http://wboniszewska.blogspot.com/ – Blog o siostrze Wandzie Boniszewskiej
Profil FB s. Wandy – Umieszczane tam są głównie myśli z Dzienników s. Wandy. Ale też będziemy umieszczać różne informacje dotyczące spraw np. procesu beatyfikacyjnego, czy wydawanych pozycji nt. s. Wandy, jak również wydarzeń związanych z Jej życiem. itp.